Voy volviendo a casa.
Intento saber que es eso de mi casa.
Me quedo un rato mirando al techo mientras pienso en cocinar arroz a la cubana,
sin saber si eso me va a sentar bien o si es el plato que prefiere él.
Ahora cuido ese lugar que compartimos hoy.
Si, eso debe ser mi casa.
Luego salgo a ese jardín compartido de personas, perros y encuentros.
No hablamos mucho, sobretodo sabemos que estamos.
Algunos juegan, se tocan, se reconocen
nosotras ahí nos encontramos también.
Y así voy volviendo hoy a casa.
Categoría: Sin categoría
Nostalgia
Borrosa i estranya
com la vida
on avui neva
demà fa sol
mentre escolto flamenc
sí
que fa vida i fa escalfor.
Ruido
Ruido
que acompaña
esta vida
transitando
espacios de silencio
buscando
el silencio
dentro
para
quedarme
un rato
o siempre.
Late, late, late
Con tanta música
que no puedo ni escribir
el alma llena
de sonidos estridentes
y el corazón
late
late
late
late.
Alegría
Escribo y reescribo
para darle espacio
y se escapa tan fácil
que me alegro
de saber
al menos
quien eres.
Duelo
Y duele
que duela
lo que no está
el que no viene
lo que se fue
lo que se queda.
Sí, un cafè
I ja no és tant estrany
prendre-me’l sola al bar.
Fa temps
i fa bon dia.
coexistence
Respirando asfalto
Un rato de tren i respiro asfalto.
Todo pesa aquí
yo también.
Me voy de viaje
No se lo digo a nadie porque no hace falta
me voy de viaje y ya está.
Donde nadie me encuentre
donde yo ya no me busque
para quedarme sin hacer nada más
que dejar de viajar por dentro
para estar y ser por ahí fuera.